Column - Restauratie van een gevlamde '59-er
Dag allemaal!
Ik hoop dat jullie allemaal een fijne vakantie hebben gehad. Ik was er ook even kort uit maar kon het niet laten privé alsnog bezig met instrumenten te zijn: zo heb ik me bezig gehouden met het (laten) restaureren van een rond 1959 gebouwde gitaar met een licht gevlamde esdoorn klankkast!
Het was geen vintage Gibson Les Paul hoor, dat is wel een beetje buiten mijn prijsklasse. Het ging om een gitaar van een vriend van me. Zijn moeder heeft hem in het voorjaar van 1959 voor haar verjaardag gekregen om erop te leren spelen. De gitaar is indertijd in Hilversum gekocht en sindsdien is hij in de familie gebleven. Maar de ouderdom had wel zijn tol geëist: er ontbraken een stel frets, de lak was vuil en kleverig geworden en de bespeelbaarheid was nogal beroerd. Ik heb de gitaar onder mijn hoede genomen met de belofte er iets van te proberen te maken.
Om te beginnen heb ik (met niets meer dan een goede poetsdoek en een hoop geduld en tijd) de plakkerige aanslag verwijderd, waardoor ook de kleur van de oorspronkelijke nitrocellulose-lak flink opleefde. Ik overwoog alleen de ontbrekende frets zelf aan te vullen maar het resterende fretwerk was ook vrij beroerd, dus dat werk leek me niet opwegen tegen het resultaat. Wel vond ik de licht nasale klank wel fraai en het uiterlijk ook, dus deze gitaar verdiende hoe dan ook een restauratie!
Daarom heb ik hem naar een bevriende gitaarbouwer (en ex-collega) gebracht. Na overleg heeft hij de van origine platte toets in 16” radius geschuurd, opnieuw gelakt en gefret. Ook heeft hij een brug handgemaakt uit palissander met een betere passing, lagere actie en verbeterde intonatie ten opzichte van het origineel. De vraag was nog wel wat het nu eigenlijk voor merk/fabrikant was. Ik kon de vervaagde merkstempel in het klankgat niet ontcijferen en dacht eerst dat het een Egmond (aka. Rosetti) uit Eindhoven was, maar we kwamen erachter dat het om een Lignatone uit Tsjechië gaat.
Al met al ben ik erg blij met de redding van deze gitaar! Het is nu weer een bruikbaar en fraai instrument met een bijzondere klank, dankzij de compacte klankkast van (volledig uitgedroogd) esdoorn en de ‘floating bridge’. Ook vind ik het bevredigend dat deze budget beginnersgitaar van ruim 60 jaar oud weer de staat heeft gekregen die hij verdient. Ik vind het zeer positief dat beginnersgitaren anno 2021 in het algemeen zeer betaalbaar en verrassend goed van kwaliteit zijn, maar dat betekent niet dat het geen zin heeft om een oudere gitaar te redden, ook als het niet persé een luxe of verzamelbaar instrument is.
Tenslotte nog een tip/ontdekking die ik met deze gitaar maar ook met mijn Gibson J45 heb meegemaakt tijdens mijn vakantie: probeer eens een setje Martin Retro snaren! Deze snaren met ‘Monel’ (65% nikkel / 30% koper) wikkeldraad klinken heel anders dan de gebruikelijke Bronze of Phosphor Bronze sets: minder akoestisch volume en minder fel of schel, wel een wat rijker midden en het reageert vind ik erg mooi op aanslagdynamiek. Het is natuurlijk afhankelijk van smaak en de muzikale rol van een instrument; ik denk niet dat ze meteen in de smaak zullen vallen op een Martin-stijl dreadnought. Maar als je houdt van een wat warmere klank, bezig bent met fingerpicken en/of houdt van kleinere bodies en mahonie zij- en achterkanten zou ik ze zeker eens testen.
Tot de volgende,
Martijn
Martijn Vink is productmanager Guitar SPA (Strings, Parts and Accessories) bij TMA. Hij is een ervaren gitaarreparateur die met veel plezier klanten heeft geholpen het beste uit hun instrumenten te halen. Hij was jarenlang filiaalmanager van een gitaarwinkel en heeft vintage instrumenten aangekocht, gerestaureerd en wereldwijd verhandeld. Hij speelt graag gitaar bij The Maureens.
